در سالروز شهادت آیت‌الله عطاءالله اشرفی اصفهانی، نماینده امام خمینی(ره) در کرمانشاه و چهارمین شهید محراب، نگاهی دوباره به زندگی روحانی‌ای داریم که از پشت منبر تا خط مقدم، برای ایمان، وحدت و مردم زیست.
آیت‌الله عطاءالله اشرفی اصفهانی، از شاگردان برجسته حوزه علمیه قم و از یاران نزدیک امام خمینی(ره)، در طول مبارزات انقلاب اسلامی، نقشی مؤثر در سامان‌دهی حرکت‌های مردمی در غرب کشور داشت. او سال‌ها پیش از پیروزی انقلاب، در حمایت از نهضت امام خمینی، با صدور اعلامیه‌ها، ایراد سخنرانی‌های افشاگرانه و ارسال وجوه شرعی، مبارزه‌ای پیگیر با نظام پهلوی را هدایت کرد.
پس از انقلاب، مأموریت اصلی این روحانی مجاهد، ایجاد همدلی میان شیعه و سنی در منطقه بود. تلاش‌های او برای گفت‌وگوی میان علمای دو مذهب و برگزاری نشست‌های مشترک مذهبی، کرمانشاه را به الگویی از وحدت در دهه نخست انقلاب بدل کرد.
آیت‌الله اشرفی اصفهانی همچنین با نگاه فرهنگی و آینده‌نگر، اقدام به تأسیس حوزه علمیه خواهران در کرمانشاه کرد؛ اقدامی که نقطه عطفی در آموزش دینی بانوان منطقه محسوب می‌شود. علاوه بر این، او از نخستین روحانیونی بود که پس از رحلت آیت‌الله بروجردی، مردم غرب کشور را به مرجعیت امام خمینی فراخواند و زمینه اجتماعی پذیرش رهبری ایشان را آماده ساخت.
در دوران دفاع مقدس، با وجود سالخوردگی، چندین‌بار از جبهه‌های نبرد بازدید کرد و در جمع رزمندگان نماز جماعت به پا داشت. نقل است که پس از آزادسازی خرمشهر، با اشک شوق نماز شکر به‌جا آورد و رزمندگان را به استقامت بیشتر فراخواند.
صبح ۲۳ مهر ۱۳۶۱، در حالی‌که برای اقامه نماز جمعه به محراب مسجد کرمانشاه آمده بود، به دست منافقان مورد سوءقصد قرار گرفت و در محراب عبادت به شهادت رسید.
امروز، سال‌ها پس از آن حادثه خونین، یاد و نام آیت‌الله اشرفی اصفهانی در حافظه اجتماعی غرب کشور همچنان زنده است؛ نامی که با وحدت، معنویت و صداقت گره خورده است.